Τι είμαστε τελικά; Έλληνες ή Νεοέλληνες;

Του Δημήτρη Ιατρόπουλου

Κόψτε την πλάκα!
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα σε μύθους, παραμύθια και ψευτοθεωρίες. Κάνουμε πλάκα ο ένας στον άλλο κι όλοι μαζί σε όλους τους άλλους.
Την Αλήθεια, κατάματα!
Και περνάμε όλη τη ζωή μας τυλιγμένοι με μια συνθετική κουβέρτα που πάνω της έχουν καρφιτσώσει οι μπαγαπόντηδες των Ιερατείων, μια σειρά από ιστορικά ραβασάκια, με τα οποία κουκουλωνόμαστε για να μην.....
πουντιάσουμε στον ψυχρό αέρα της καθαρής αλήθειας.

Ε, τώρα που αρχίζει να τρώει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι, καιρός δεν είναι να ξαναδούμε όλα αυτά τα παραμύθια-τούμπανα που μας φοράνε οι προηγούμενοι και τα φοράμε με τη σειρά μας κι εμείς, στους μεταγενέστερους;

Κρίμα δεν είναι να ζούμε όλη τη ζωή μας, γενιές γενιών τώρα, πάνω σ’ ένα σύννεφο από πλαστικό κι από κάτω να σιγοκαίει το καμινέτο της πικρής πραγματικότητας και να μας καίει αργά-αργά πρώτα τον πισινό κι έπειτα τα συκώτια, μέχρι να φτάσει στον εγκέφαλο και να τελειώνει μ’ εμάς η Ιστορία, πριν τελειώσουμε εμείς μ αυτήν;


Καιρός δεν είναι να προφτάσουμε την ώρα της αλήθειας και να πάρουμε στα χέρια μας τη μοίρα μας; Θα μου πείτε τα χέρια μας έχουνε καταντήσει πλαστικά κορδόνια, τα μάτια μας ουδέτερα γλομπάκια, τα αυτιά μας ελεγχόμενα μικρόφωνα, ο εγκέφαλός μας μια σκέτη βραστή πατάτα..

Όμως, κακά τα ψέματα, αν δεν δούμε κατάματα την Αλήθεια δεν την αναγνωρίσουμε και δεν την διαλαλήσουμε, δεν πρόκειται, όχι Θεού πρόσωπο να δούμε, αλλά ούτε καν στου Διαβόλου το κατάστιχο να εγγραφούμε, ποτέ μας... Aς πάρουμε όμως τους «μύθους» έναν-έναν στα γρήγορα:
Για ποια Δημοκρατία μιλάμε;
Από τότε που υποτίθεται ιδρυθήκαμε ως κράτος στη νεότερη ιστορία μας, μας κυβερνάνε οι τοκογλύφοι τραπεζίτες με διάφορα πολιτικά σόγια και τους εκάστοτε μεγαλοκαρχαρίες που τα βρίσκουνε με τα μεγάλα ξένα αφεντικά. Πότε «αντιπροσωπευτήκαμε» πολιτικά; Όποιον θέλουν εκλέγουν κι άμα ο λαός επιμείνει σε κάποιον, τότε απλώς παρεμβαίνουν και του… σβήνουν τις ψήφους του! Τόσο απλό είναι.

Μονίμως με τζάκια κυβερνιόμαστε. Από παππού σε εγγονό πάμε, δεν πάμε; Θέλετε ονόματα; Ζαΐμηδες, Ράλληδες, Θεοτόκηδες, Τρικούπηδες, Βενιζέλοι, Καραμανλήδες, Παπαντρέηδες, και πόσοι ακόμα, οικογένειες, συντεταγμένες πότε με τον εκάστοτε βασιλιά και πότε απέναντι, ανάλογα με τις διαταγές των συμμάχων και πάλι, πότε με χούντες κάθε λογής και πότε με εμφύλιους που μας ρίχνανε πάλι οι σύμμαχοι..
Για ποια «Εθνική Ανεξαρτησία» μιλάμε;
Απλώς, μετά τη ναυμαχία στο Ναβαρίνο, οι σύμμαχοι μας πήρανε απ τους Οθωμανούς και μας μοιράστηκαν αυτοί. Πότε είχαμε δικιά μας εθνική γραμμή; Μας άλλαζαν ανάλογα με τις μοιρασιές που κάνανε στον πλανήτη, μας ρίχνανε στους πόλεμους, μας εκμεταλλεύονταν με το δικαίωμα του φεουδάρχη, του ευγενή, του τσιφλικά, του δυνατού προστάτη και μας έστελναν εκεί που τους βόλευε.

Γιατί δε λέμε την αλήθεια; Χρησιμοποίησαν τη χώρα αυτή, που δεν υπήρξε ποτέ δικιά μας, χρησιμοποίησαν τα νησιά της και τον ήλιο της, και ότι άλλο γουστάρανε, μας στέλνανε να σκοτωθούμε για «τα ιερά και τα όσια», ενώ το παιχνίδι παιζότανε στα πετρέλαια της Μοσούλης, κι εμείς εκεί, μυρμηγκάκια ανειδοποίητα να γεννιόμαστε και να πεθαίνουμε κάτω απ την ομπρέλα τους.

Για ποιο «Πολιτικό Σύστημα» μιλάμε;
Μόλις χρειάστηκαν εδώ κι ένα χρόνο να παίξουν πάλι τα μεγάλα παιχνίδια τους, εμάς βγάλανε πάλι στη σέντρα, διαλύσανε το Σύνταγμα, τοποθέτησαν αυτούς που θέλανε, μας στριμώξανε και ήδη Επιτροπεύουν τη χώρα. Τι πολίτευμα έχουμε επί της ουσίας, ξέρετε; Επιτροπευόμενη Αμερικανοευρωπαϊκή Φεουδαρχία. Βλέπετε εσείς τίποτε άλλο, όχι πέστε μου, με το χέρι στην καρδιά. Κάθε μέρα δεν διαλύεται το Σύνταγμα; Κάθε μέρα δεν υποθηκεύονται οι θεσμοί; Κάθε μέρα δεν μας κουμαντάρουν σύμβουλοι, επίτροποι, εισηγητές, επιτηρητές,τοποτηρητές;
Για ποια «Εκκλησία» μιλάμε;
Ποιος κατάστρεψε τον Ελληνισμό; Το περίφημο Βυζάντιο, δεν κατακρεούργησε ότι είχε απομείνει απ την ένδοξη αρχαιότητα μας; Μετά τους θλιβερούς και διαλυμένους από τη χλιδή επίγονους, του προφανώς δολοφονημένου Αλέξανδρου, δεν ήρθε το Βυζάντιο να δώσει το τελειωτικό χτύπημα; Για να μην τα βρουν με τους Λατίνους οι (ουσιαστικά Άθεοι!) αρχοντοδεσποτάδες με το Σχίσμα τους, δεν παραδώσανε μια ολόκληρη αυτοκρατορία στους Οθωμανούς; Κοροϊδευόμαστε τώρα.

Για ποια «Εθνική Ενότητα» μιλάμε;
Μια ζωή στο διαίρει και βασίλευε δεν μας έχουνε; Μια ζωή προδότες, ρουφιάνους, δωσίλογους, συκοφάντες και προβοκάτορες δεν εκτρέφουμε; Μια ζωή σε χρωματιστά καφενεία δεν τσουλάμε τις μέρες μας; Μια ζωή αριστερά-δεξιά, βασιλικοί-αντιβασιλικοί, στρέιτ-γκέι, ηθικοί-ανήθικοι, αδιάφθοροι-διεφθαρμένοι, μια ζωή μοιρασμένοι στα δύο, στα τρία, στα δεκατρία, δεν είμαστε;

Για ποιο «Νεότερο πολιτισμό» μιλάμε;
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι μεγάλοι μας δημιουργοί, για να μπορέσουν να δώσουνε έργο, για να αναγνωριστούνε, δεν έπρεπε να γλείφουν τα πνευματικά διευθυντήρια εντός και εκτός Ελλάδος; Πέστε την αλήθεια στους νέους!

Αποτέλεσμα; Εκτός από κάποιους ποιητές που μέσα στην ιστορική τους μοναξιά προφτάνουν και περνάνε με το έργο τους, στη λαϊκή συνείδηση, λόγω γονιδιακής προκαταβολής ίσως αφού είμαστε η χώρα των μεγίστων ποιητών, όλοι οι άλλοι, μόλις τους χρειάζεται ο τόπος, μούγγα στη στρούγκα! Βλέπετε κανένα μεγαλόσχημο σταρ των ημερών μας να βγάζει λέξη; Τσιμουδιά όλοι, περιμένουν τα καινούρια «αφεντικά» τους...
Για ποια «πολιτική ωρίμανση» μιλάμε;
Κι όμως, ο λαός αυτός που «ωρίμασε πολιτικά και δε γουστάρει κανέναν», εντούτοις κάθε βδομάδα βουλιάζει στη…λοταρία, για ν αλλάξει τη ζωή του! 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι, στον επίσημο κι ανεπίσημο τζόγο..Τα είδη διατροφής πέσανε λόγω της κρίσης αλλά ανεβήκανε τα είδη…καλλυντικών! Ο Έλληνας, και η Ελληνίδα βεβαίως, τρώνε λιγότερο για να… βάφονται περισσότερο! Διπλασιάστηκαν μέσα στην κρίση, οι δηλώσεις συμμετοχής για τα ταλέντα και τα μοντέλα στην τηλεόραση! Οι αριθμοί είναι εξοργιστικά καταθλιπτικοί. Ποιός λαός να ξεσηκωθεί..Αν σας πω αριθμούς θα βάλετε τα κλάματα όσοι ακόμα νιώθετε Έλληνες και δημιουργικοί πολίτες..
Και για ποια «Νεολαία» μιλάμε;
Οι αριστούχοι ξενιτεύονται όλοι , Αμερική και Ευρώπη να φτιάξουν την καριέρα τους. Οι άλλοι αράζουνε στις καφετέριες με τα λεφτά του μπαμπά, πριν αρχίσουν οι πιστωτικές να γίνονται «απαιτητά δάνεια» απ τις φονικές τράπεζες. Οι άνεργοι φτωχοί μας έφηβοι, παραδέρνουν στην ανασφάλεια και πάρα πολλοί, στην πρέζα...

Είμαστε της πλάκας..
Κοντολογίς: Είμαστε της πλάκας και ενώ ξέρουμε την αλήθεια, την κρύβουμε στρουθοκαμηλίζοντας, Ως εκ τούτου είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Μέσα στα ψέματα και στις μπαρούφες, με τους ίδιους πολιτικούς, στην ίδια ατμόσφαιρα και μονίμως τάχα μας «εξοργισμένοι» για να κυκλοφορεί και το αίμα στις φλέβες και να το παίζουμε και λίγο αντριλίκι στην οικογένεια και στο καφενείο..


ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Αυτό είμαστε. Δυστυχώς. Για το αν «μπορούμε» να αλλάξουμε τον εαυτό μας και την Πατρίδα, ας κουβεντιάσουμε μιαν άλλη φορά, «νεοέλληνες» μου και όχι και τόσο Συνέλληνες. Τουλάχιστον όχι όλοι σας...

Κηφηνείον 'Η ωραία Ελλάς'

Σαράντος Καργάκος, ιστορικός-συγγραφέας
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενεια κή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώ νει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»...
παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέ σα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετι κό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνα κτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυ ναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε... 


Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιο δικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέ ρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυ σθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετα νάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτρο πία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακό μη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσό ντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονι κούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασα φείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμό τητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπί δες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δη μόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυ χίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κα τσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώ σουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ρα διόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρο νικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβά ζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφό ρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλ λιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυ μία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δου λειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερι κά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παι διά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυ πία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.

Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.

Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγ γέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλ λιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτι λία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχο λείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυ μες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγ ματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμή νου -και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μα θήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέ τοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτι κές θεατρικές σχολές- που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δου λειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλ λιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βρά βευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακό μη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγά ρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.

Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέ ρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πα τρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δου λειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τί ρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακό­γουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτι κά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρε ώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν άλλου. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε ... αγροτι κό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθά σουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρ κία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υπο τάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κρι τήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημά των. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομί σουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!

Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμη θούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δου λειά, θα μου πείτε, τί δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρ ταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολε μοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύ τερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμί ζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοί ρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε δια κοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερεις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθή να δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτε ψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγι νε άγνωστη λέξη.

(*) Από το περιοδικό «ΕΥΘΥΝΗ», τεύχος 395, Νοέμβριος 2004, σσ.548-550
Σημείωση (Πηγή: 'ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ' τ. 45)

Γιατί μερικοί άντρες έχουν σκύλο και όχι σύζυγο

1. Όσο πιο πολύ αργήσεις να γυρίσεις σπίτι, τόσο πιο ενθουσιασμένος είναι ο σκύλος όταν σε βλέπει.

2. Τα σκυλιά δεν παρεξηγιούνται αν τα φωνάξεις με το όνομα άλλου σκύλου.

3. Στα σκυλιά αρέσει να αφήνεις πεταμένα πράγματα στο πάτωμα.

4. Οι γονείς του σκύλου δεν έρχονται ποτέ.. επίσκεψη.

5. Τα σκυλιά συμφωνούν ότι για να τα κάνεις να καταλάβουν τι λες πρέπει να τους υψώσεις την φωνή.

6. Δεν χρειάζεται ποτέ να περιμένεις τον σκύλο σου να ετοιμαστεί, για να βγεις έξω. Είναι έτοιμος 24 ώρες το 24ωρο.

7. Τα σκυλιά νομίζουν ότι έχει πλάκα όταν είσαι μεθυσμένος.

8. Στα σκυλιά αρέσει το κυνήγι και το ψάρεμα.

9. Ο σκύλος δεν πρόκειται ποτέ να σε ξυπνήσει μες στη νύχτα για να σε ρωτήσει, 'Αν πέθαινα, θα έπαιρνες άλλο σκύλο;'

10. Αν το σκυλί σου γεννήσει, απλά βάζεις μια αγγελία στην εφημερίδα και τα δίνεις.

11. Ο σκύλος θα σε αφήσει να του βάλεις κολάρο με καρφιά, χωρίς να σε χαρακτηρίσει ως διεστραμμένο.

12. Αν ο σκύλος σου μυρίσει επάνω σου την μυρωδιά άλλου σκύλου, δεν τρελαίνεται. Απλώς του φαίνεται ενδιαφέρον.

13. Στα σκυλιά αρέσει να κάνουν βόλτες στην καρότσα του φορτηγού.

Και το καλύτερο από όλα:

14. Αν ο σκύλος σου φύγει, δεν παίρνει τα μισά σου υπάρχοντα.

Και για να κάνετε τη δοκιμή:
Κλείδωσε στο πορτμπαγκαζ τη γυναίκα σου και τον σκύλο σου, για μια ώρα. Άνοιξε και δες ποιος είναι πιο χαρούμενος όταν σε δει.

ΑΤΙΠΤΣΥΕΟ!!!

ΣΝΦΜΥΩΑ ΜΕ ΜΙΑ ΕΝΡΥΕΑ ΣΤΟ ΠΙΣΗΝΑΠΙΜΕΤΟ ΤΟΥ ΚΜΤΡΠΙΑΙΖ, ΔΕΝ ΠΕΑΙΖΙ ΡΛΟΟ ΜΕ ΤΙ ΣΡΙΕΑ ΕΑΙΝΙ ΤΟΘΟΕΠΕΜΕΝΤΑ ΤΑ ΓΤΑΜΑΑΜΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΛΞΕΗ, ΑΕΚΡΙ ΤΟ ΠΩΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΕΛΕΙΤΥΟ ΓΑΜΜΡΑ....
ΝΑ ΕΑΙΝΙ ΣΤΗ ΣΤΩΣΗ ΘΣΕΗ.ΤΑ ΥΛΟΠΙΠΟΑ ΜΡΟΠΥΟΝ ΝΑ ΕΑΙΝΙ ΣΕ ΤΧΙΥΕΑΣ ΘΙΕΕΣΣ ΚΑΙ ΜΡΟΠΕΤΙΕ ΝΑ ΔΑΒΙΑΕΣΤΑΕ ΤΙΣ ΛΙΕΞΕΣ ΧΡΩΙΣ ΠΛΒΗΜΟΡΑ. ΑΤΥΟ ΓΝΙΤΑΕΙ ΓΙΤΑΙ Ο ...ΑΠΡΩΝ...ΘΟΝΙΣ ΕΚΕΓΛΦΟΑΣ ΔΕ ΔΑΕΒΖΙΑΙ ΓΑΜΡΜΑ ΓΑΜΡΜΑ ΚΘΑΕ ΛΞΕΗ ΑΛΛΑ ΤΗ ΛΞΕΗ ΣΑΝ ΣΟΛΥΝΟ.ΑΤΙΠΤΣΥΕΟ, Ε; ΑΤΙΠΤΣΥΕΟ!!!

12 λόγοι να μισείς το Facebook...

1. Δεν μου αρέσει να πετάνε λέξεις και να κατουράνε στον τοίχο μου κάθε φορά που νομίζουν πως έχουν κάτι σοβαρό ή σαχλό να πουν. Αν θέλουν έχω και τηλέφωνο. Kαι μέιλ έχω. Και φραγή.


2. Δεν μου αρέσει να μου στέλνουν καρτούλες, καρδούλες, τούρτες, σκυλάκια, φιλάκια, εικονίτσες, χάντρες, φυλαχτά, καθρεφτάκια, σκόρδα και άλλες τέτοιες σάχλες κάθε φορά που χαίρονται ή νομίζουν πως θα ‘πρεπε να χαρώ εγώ όταν τα δω μπρος στη μούρη μου.


3. Δεν μου αρέσει να βρίσκω κάθε μέρα πενήντα προσκλήσεις για να γίνω φίλος και μέλος στην Ομάδα Χαρούμενων Ντελίβερυ Μπόιζ , στο Σύλλογο Εχθρών του Καρκίνου του Προστάτη και στη Θεατρική Ομάδα της Κάτω Παναγίτσας. Εγώ είμαι με την Πάνω.


4. Δεν μου αρέσει να βλέπω εξαρτημένους ανθρώπους που ξυπνάνε με ένα χαμόγελο ως τις φτέρνες και νιώθουν όλον τον κόσμο δικό τους επειδή εκείνη τη μέρα έσπασαν το φράγμα των 1000 φίλων, άσχετα αν δεν έχουν ούτε μισό για να τον κεράσουν ή να τους κεράσει μια μπύρα.


5. Δεν μου αρέσει ο ψυχαναγκασμός του να ανεβάσεις κάτι, ας είναι και λιγότερο σοβαρό από μια πορδή ή περισσότερο βαρετό κι από το τελευταίο cdάκι της Tracey Thorn, μόνο και μόνο για να μη μείνει έστω μια μέρα μόνη της η σελίδα. Έχει κι αυτή η έρμη ανάγκη απομόνωσης, όχι τόση αναλγησία.


6. Δεν μου αρέσουν οι κοινότυποι ακκισμοί μεταξύ «φίλων» ή λιγότερο φίλων, «ωραιότατο το βιντεάκι που ανέβασες χρυσή μου» , «σωστός!» , «ω! τέλεια φωτο, τέλεια!» , «θα βρεθούμε στις 1 για καφέ;». Να βρεθείτε και μη ξεχάσετε να τον βγάλετε τον καφέ φωτογραφία για να τον ανεβάσετε στη σελίδα με σχόλιο «just a perfect day». O Θεός της Πρωτοτυπίας θα έσκιζε το Ph.D. του..


7. Δεν θέλω ντε και καλά να γίνω κηπουρός. Μη μου στέλνετε άλλα fertilizers, σπόρους από καρότα, σέσκουλα και μπάμιες. Ούτε e-γατάκια θέλω να ανατρέφω, έχω ήδη τρία στόματα στο σπίτι που τρώνε σαν λιοντάρια, δεν θα καταστραφώ οικονομικά επειδή ντε και καλά πρέπει να δηλώσω e-φιλόζωος.


8. Δεν θέλω να βλέπω άλλα άλμπουμ φωτογραφιών που θαρρείς και είναι portfolio της Cindy Crawford (χωρίς την ελιά) κι από κάτω σχόλια «theaaaaaaaa!». Τουλάχιστον βάλε φωτογραφία της ελιάς σου, μπας και σε γνωρίσουν.


9. Δεν θέλω να με «σκουντάνε» και να θέλουν «συνομιλία» στα καλά του καθουμένου, ειδικά όταν προσπαθώ να γράψω κάτι πάρα πολύ σοβαρό όπως αυτό το κείμενο-statement. Πρώτα η δουλειά και μετά το χαζολόγημα.


10. Δεν θέλω να διαβάζω άλλα «ο Κ.Κ.Μοίρης θα παρευρεθεί στο birthday party των Birthday Party». Xεστήκαμε (κι ο Κέιβ έγειρε).


11. Δεν θέλω να βλέπω άλλες έκπληκτες φάτσες την ώρα που σου λένε με γκουρλωμένα μάτια (είναι πιο ανοιχτά από τα απλώς γουρλωμένα) «μα καλά, σοβαρά δεν έχεις σελίδα στο facebook;».


12. Σοβαρότατα, δεν έχω σελίδα στο facebook γι αυτό και είμαι αντικειμενικός και ξινός. Ο Κ.Κ.Μοίρης έχει, γι αυτό και δεν δικαιούται δια να ομιλεί. Το βλαμμένο.


Bonus


Αν έχεις περάσει τα είκοσι, άντε εικοσιπέντε και πιστεύεις πως ο κόσμος και η ζωή είναι ένα ωραίο facebook που γράφεις, σβήνεις, ξαναγράφεις, ανεβάζεις, κατεβάζεις, και περιμένεις πως και πώς να δεις μουτζουρωμένο τον τοίχο σου για να φωνάξεις μέσα στην τρελή χαρά «καλημέρα ζωή, καλημέρα 1.325 φίλοι μου», στείλε μου μια φωτογραφία σου να την ανεβάσω στη σελίδα μου. Τέτοια pet σπανίζουν σήμερα.

Ζουγανέλης-Μπουλάς-Σταρόβας : Los Moungos !!!

Πραξικόπημα στην Ελλάδα !!

ΦΟΒΕΡΟΣ ΤΗΛΕΘΕΑΤΗΣ ΣΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ...

Οι περίφημοι λόγοι του καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα...

Οι περίφημοι λόγοι του καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα...
Ο Ξενοφών Ζολώτας ως πρέσβης της της ελληνικής γλώσσας εκφώνησε ενώπιον του ΔΝΤ ένα λόγο στα ελληνικά χρησιμοποιώντας την αγγλική, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση.
Έκπληξη προκάλεσε ο Ξενοφών Ζολώτας, ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας, από τον απροσδόκητο λόγο του στις 26 Σεπτεμβρίου 1957, ενώπιον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε μία από τις πιο ουσιαστικές του ενέργειες για την προβολή της ελληνικής γλώσσας. Ο εκλιπών, μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν όλοι γιατί χρησιμοποίησε ατόφια την αγγλική γλώσσα! Επακολούθησε ανυπόκριτος ενθουσιασμός και χειροκροτήματα από όρθιους τους συνέδρους. Την επομένη είχαν πρωτοσέλιδο το λόγο του οι “New York Times” και η “Washington Post”, περνώντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα, ότι η ελληνική γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Μάλιστα, τόση ήταν η εντύπωση, που προκάλεσε η πρώτη αυτή ομιλία στα αγγλικά, ώστε ο τότε Πρόεδρος της Διεθνούς Τράπεζας, Γιουτζίν Μπλάκ, τον παρακάλεσε και σε επόμενη ετήσια συνεδρίαση του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας να μιλήσει πάλι αγγλικά, αλλά με ελληνικές λέξεις, κάτι, που επανέλαβε το 1959.

Ο ίδιος ο Ξενοφών Ζολώτας ανέφερε σχετικά: “Βέβαια τη δεύτερη φορά ο λόγος είχε περιεχόμενο ουσιαστικό . Αναφερόταν στην ουσία: για το νομισματικό και οικονομικό πρόβλημα της εποχής”. Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφέρει, ότι οι πατέρες της αμερικανικής ανεξαρτησίας, ο Ουάσιγκτον, ο Τζέφερσον, ο ‘Ανταμς και άλλοι όταν συνέτασσαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1787, είχαν προτείνει η γλώσσα του νέου κράτους να είναι η ελληνική, προς τιμή της γλώσσας του Έθνους εκείνου, που πρώτο γέννησε τη Δημοκρατία και τη διέδωσε στον κόσμο.
Μία ψήφος , όμως ήταν αρκετή για να προκριθεί η αγγλική.
Ο λόγος στις 26/9/1957:
I always wished to address this Assembly in Greek, but realized that it would have been indeed «Greek» to all present in this room. I found out,however, that I could make my address in Greek which would still be English to everybody. With your permission, Mr. Chairman, l shall do it now, using with the exception of articles and prepositions, only Greek words.
Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch.
But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia.
“Απόδοση”
«Κύριοι,
Ευλογώ τους άρχοντες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την Οικουμενική Τράπεζα για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, μεθόδων και πολιτικών, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένα επεισόδιο κακοφωνίας της Τράπεζας με την Ελλάδα. Με ενθουσιασμό διαλεγόμαστε και συναγωνιζόμαστε στις συνόδους των διδίμων Οργανισμών των οποίων τις πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα αναλύουμε και συνθέτουμε. Τα κρίσιμα προβλήματά μας όπως η νομισματική πληθώρα παράγουν κάποια αγωνία και μελαγχολία. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας.
Αλλά, η θέση μου είναι ότι έχουμε τον δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές πρακτικές σαν μέτρο προφύλαξης από το χάος και την καταστροφή. Παράλληλα μια παγκόσμια ανυπόκριτως οικονομική συνέργεια και εναρμόνιση σε ένα δημοκρατικό κλίμα είναι βασική. Απολογούμαι για τον εκκεντρικό μου μονόλογο. Εκφράζω με έμφαση την ευχαριστία μου σε εσένα Κύριε, στο ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό Έθνος και στους οργανισμούς και πρωταγωνιστές της Αμφυκτιωνίας και του γαστρονομικού Συμποσίου».
Δύο χρόνια αργότερα, το 1959, ο Ξ. Ζολώτας έδωσε μία άλλη ελληνοαγγλική ομιλία, ζητώντας να τον ακούσουν με προσοχή, ακόμα κι αν υπήρχε ο κίνδυνος να κουράσει τους ακροατές του. Ιδού ο λόγος και η ελληνική του «μεταγραφή»:
Kyrie,
It is Zeus’ anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic,strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic. Parallel to this,we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, i sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with them.I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, i emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie stenographers.
“Απόδοση”
«Κύριοι,
Είναι «Διός ανάθεμα» στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής, στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους. Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική. Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, που τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι χάλκινα. Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές. Γι’ αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές. Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι».
Ακολουθεί κι ένας λόγος του Ξ. Ζολώτα, στην γαλλική γλώσσα αυτή την φορά, χρησιμοποιώντας και πάλι ελληνικό λεξιλόγιο: Le Dedale Synchrone Du Cosmos Politique.
Kyrie,
Sans apostropher ma rhetorique dans l’ emphase et la plethore, j’ analyserai elliptiquement, sans nul gallicisme, le dedale synchrone du cosmos politique caracterise par des syndromes de crise paralysant l’ organisation systematique de notre economie. Nous sommes periodiquement sceptiques et neurastheniques devant ces paroxysmes periphrasiques, cette boulimie des demagogues, ces hyperboles, ces paradoxes hypocrites et cyniques qui symbolisent une democratie anachronique et chaotique. Les phenomenes fantastiques qu’on nous prophetise pour l’ epoque astronomique detroneront les programmes rachitiques, hybrides et sporadiques de notre cycle atomique. Seule une panacee authentique et draconienne metamorphosera cette agonie prodrome de l’ apocalypse et une genese homologue du Phenix. Les economistes technocrates seront les strateges d’ un theatre polemique et dynamique et non les proselytes du marasme. Autochtones helleniques, dans une apologie cathartique, psalmodions les theoremes de la democratie thesaurisante et heroique, soyons allergiques aux parasites allogenes dont les sophismes trop hyalins n’ ont qu’une pseudodialectique. En epilogue a ces agapes, mon amphore a l’ apogee, je prophetise toute euphorie et apotheose a Monsieur Giscard d’ Estaing, prototype enthousiasmant de la neo-orthodoxie economique et symbole de la palingenesie de son ethnie gallique.
nationalpride.wordpress.com

Tο παιχνίδι των Γνώσεων (Αυστηρώς και μόνο για Έλληνες...)

Ερώτηση 1η για 500 Ευρώ

Για πόσους Έλληνες πολιτικούς έχετε μάθει ή ακούσει ότι είπαν άσχημα λόγια στον Αμερικάνο Πρέσβη την τελευταία 50ετία; Μπορείτε να φαντασθείτε τον κ. Κώστα Σημίτη, ή τον κ. Γιωργάκη Παπανδρέου ή τον κ. Κωστάκη Καραμανλή να λέει άσχημες κουβέντες στον «αξιότιμο» κ. Τόμας Μίλερ, πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα;

Αν η απάντηση είναι για......
κανένα μόλις κερδίσατε 500 Ευρώ...

Ερώτηση 2η για 1500 Ευρώ

Πόσους πολιτικούς έχετε ακούσει να μιλούν για τα πετρέλαια στο αιγαίο ; Ίσως στις συζητήσεις τους στο ''εξωτερικό'' να τα ξεπουλούν κάθε μέρα. (στη θέση Μπάμπουρας-Μυτιλήνη- Θάσο, υπάρχουν περίπου 140 εκκατ. βαρέλια ποσότητα που φτάνει να καλύψει τις ανάγκες της χώρας μας για την επόμενη 20 ετία....)

Αν η απάντηση είναι ΄΄κανέναν΄΄ κερδίζετε άλλα 1500 Ευρώ...



Ερώτηση 3η για 2000 Ευρώ

Πόσους πολιτικούς έχετε ακούσει να μιλούν για το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα που δεν έχει αποπληρωθεί από το Β παγκόσμιο πόλεμο και ανέρχεται περίπου στο 1 τρις δολάρια; Ναι , ένα τρις δολάρια.

Αν η απάντηση είναι ΄΄κανέναν΄΄ κερδίζετε άλλα 2000 Ευρώ και φτάνετε αισίως τις 4000 Ευρώ...

Ερώτηση 4η για 1000 Ευρώ

Πόσους πολιτικούς έχετε δει να σκύβουν το κεφάλι καθημερινά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αμερική , την Τουρκία , το ΔΝΤ και τόσους άλλους φορείς της διεθνούς πλουτοκρατικής ελίτ των βιομηχανιών;

Αν η απάντηση είναι ΄΄πολλούς΄΄ κερδίζετε άλλα 1000 Ευρώ και φτάνεις τις 5000 ...


Ερώτηση 5η και τελευταία για...........5000 Ευρώ!!!!!!!

Πώς λέγεται αυτός που δεν καταλαβαίνει ότι τον δουλεύουν εδώ και χρόνια και ότι θα συνεχίσουν το κέρδος εις βάρος του; Αυτός που πιστεύει ότι είναι ελεύθερος αλλά δεν έχει καταλάβει ότι είναι δούλος χειρότερος και από αυτούς του αρχαίου κόσμου; Αυτός που κάθε μέρα βομβαρδίζεται από τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης από τρομοκρατικές
κρατικές-εταιριοκρατικές απειλές δήθεν πτώχευσης; Πως λέγεται αυτός, που δεν καταλαβαίνει ότι πάνε να του τη σκάσουνε και ότι θα αναγκαστεί να πει και ευχαριστώ που του κόβουν το 14ο μισθό; Λέγε! Πώς λέγεται;
Αν πεις ότι λέγεται μ ...; ...; κερδίζεις .... 5000 Ευρώ. Αν προσθέσεις ότι είναι κορόιδο με πατέντα κερδίζεις και μπόνους άλλα 1000 Ευρώ...

Ναι φίλε Έλληνα είσαι κορόιδο και μάλιστα με πατέντα. Πιστεύω να το έχεις καταλάβει τόσα χρόνια...

Υπάρχει ακόμα ελπίδα;

Υπάρχει.

1. Κλείσε την τηλεόρασή σου (προσπαθεί να σε τρομοκρατήσει για να δεχτείς αβίαστα την κατάργηση των δικαιωμάτων σου και να σου μειώσει τις αντιστάσεις για πιθανές αλλαγές στα εργασιακά σου δικαιώματα και το μισθό)

2. Ενημερώσου μόνο από το internet (είναι ένα μέσο που δεν μπορεί να χειραγωγηθεί αφού χαρακτηρίζεται από ελευθεροτυπία. Φυσικά οι ισχυροί των αμερικανικών τραπεζών- πολυεθνικών δεν θα αργήσουν να το χειραγωγήσουν-ελέγξουν πλήρως και αυτό με κάποια δήθεν επικείμενη ηλεκτρονική-τρομοκρατική επίθεση. Ψάξε και θα βρεις. Όλα υπάρχουν.)

3. Κάνε μποϊκοτάζ στις πολυεθνικές εταιρίες όλων των τύπων (αγόραζε μόνο μικρές- τοπικές μάρκες από το μαγαζί της γειτονιάς σου ακόμη και αν σου κοστίζει λίγο περισσότερο. Εξάλλου θα αγόραζες Nike αν ήξερες ότι στην Κίνα παιδιά κάτω των 15 ετών τα ράβουν δουλεύοντας πάνω από 14 ώρες την ημέρα για λιγότερο από 2 δολάρια;

4. Ζήσε φυσική ζωή κοντά στο περιβάλλον και επιτέλους απέβαλε από μέσα σου την υποτέλεια που διακρίνει τους Έλληνες εδώ και 400 χρόνια και σταμάτα να σκύβεις το κεφάλι γιατί πάντα θα ζεις υπό το καθεστώς της καρπαζιάς ....

τέλος , παραθέτω το εξής:

Όταν η Αγγλία μέσω του Άγγλου πρέσβεως Λίντλεϋ, του ζητούσε επίμονα και με απειλές κατά της χώρας μας, να μην καταδικάσει τους Έξη (6) υπεύθυνους (πολιτικούς & αρχιστράτηγο) της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Πλαστήρας απήντησε:

«Η Ελλάς υπήρξε τίμια Σύμμαχος της Αγγλίας. Την εγκαταλείψατε αλλά εκείνη συνέχισε μόνη τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφαγιάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Μπορεί να ζήσει και μόνη.

Και αν καταρρεύσει θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μια πινακίδα που θα γράφει, πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας πολιτισμός, που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία.

Αυτό να διαβιβάσεις στη Κυβέρνησή σου. Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε!»

Chalkidou.Afr